Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

για ολουσ αυτουσ.

σ'εναν κοσμο στερησησ και καταπιεσησ που βιωνουμε τον θανατο καθημερινα,ο πονοσ και η διαστροφη καθρεφτιζονται στουσ γκριζουσ δρομουσ μιασ αχαρησ πολησ.
Παιδικα ματχια μαρτυρουνε την δολοφονια τησ αθωοτητασ,κραυγεσ που πλεον δεν ακουγονται στα αυτχια των μεγαλων.
Προδοσιεσ και παγιδεσ,ο καθενασ ευχεται την καταστροφη του αλλου.
Σχεσεισ επιφανειακεσ,ψευτικα δακρυα,χαμογελα που πληγωνουν.
Ο κοσμοσ μασ ενα ερειπιο.
Προσπαθεισ να επιβιωσεισ στο ψεμα και την αδικια τουσ και πονασ.
Βλεπεισ τουσ γυρω σου να πεφτουν νεκροι γιατι ζητανε κατι παραπανω απο το να υπαρχουν.
Το ειδοσ μασ ειναι υπο εξαφανιση.
Δε ζηταμε ποτε συγχωρεση κι ουτε συγχωρουμε.
Η μνημη αυτων που χαθηκαν κι αυτων που ακομα παλευουν μασ κρατανε δυνατουσ ακομα.
Καθε πρωινο μασ βρισκει ακομα ξυπνιουσ, ξενυχτισμενουσ στα μεσανυχτα τησ κυριαρχιασ των εξουσιαστων.
Καθε πρωινο μασ βρισκει αντιθετα στον εφιαλτη.
Αντιθετα στον θανατο.



[αφιερωμενο στον α.γ που χαθηκε αδικα απο τισ σφαιρεσ τουσ και στον ν.κ που ακομα παλευει για αυτα που πιστευει και προτιμαει τον θανατο απο την σκλαβια.]

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

α remarque-able effort to destroy memories of the winter

ειμαστε τεχνασματα, μαζεσ αστρικησ σκονησ
πουλαμε λογια σε θολωμενουσ ματαιοδοξουσ ζητχιανουσ
κι οι βιτρινεσ μασ σπασμενεσ
απο αναρχουσ συμβιβασμενουσ
και νεκρουσ θεουσ που παγωσαν σε ηλιολουστα ψεμματα.

ξεχασαμε την φυση μασ.
ο ουρανοσ δεν ειναι πχια γονιοσ μασ
σπερμα του αδη μασ τιμα
και αποπλανηση.

Η δγιαφθορα τησ σκεψησ
σαπιζει το κορμί μασ αργα.
ενασ καρκινοσ ψυχικοσ, επωδυνη
η μνημη.

μονο δγυο τρια ονειρα μασ μειναν απο πριν
τον χειμωνα..
κι οσα πεθαναν,
ωσ εφιαλτεσ ξαναγεννιουνται καθε βραδυ..