βουλιαζω σε κολυμπηθρα γεματη παρασιτα
γενναω τισ πχιο δαιμονισμενεσ τυψεισ
κοιμαμαι στα παραθυρα κλειστων οικων ανοχησ,
οι πουτανεσ πλεον δε δγιαβαζουν νοτεσ.
ουρλιαχτα απο σπιτχια γκρεμισμενα
οι σκιεσ αποψε βλεπεισ κανουν παρτυ
τα παλατχια τουσ απο δω και περα ερημωσαν
σε ταφουσ πλεον ξεκουραζεται η ελπιδα
παραπατω στα συρματα ξενων ακροβατων
αγνωστων τραινων κυνηγαω τισ γραμμεσ
σε θολουσ καθρεφτεσ στρεφω τα ρολογια μου
κι οι ανασεσ των νεκρων γινανε ευχεσ
σε παραδεισο και γη,πλεον κοβεισ εισητηριο
πεταμενη ελπιδα λενε ειναι πχια το ονομα μου
σε οθονεσ που υψωνονται σαν τειχη ειν'το σπιτι μου
και για ρουχα πλεον εχω μονο τα ονειρα μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου