ωρεσ σκεψεων κι απελπισιασ, αλλη μγια μερα συνηθισμενη..κουραγιο στα ονειρα σου βρισκεισ και στο υποσυνειδητο..λιγοστεσ ψυχεσ τριγυρω συμπασχουν μαζι σου εκτοσ απο τον καπνο που σκοτωνει τη ρουτινα σου και τισ νοτεσ..
ξερεισ πωσ θα γυρισεισ στο σπιτι κουρασμενοσ, ταλαιπωρημενοσ απο την σαπχια σου καθημερινοτητα.. τοσα τσιγαρα,τοσα ποτα,τοσεσ ουσιεσ που κυλουν στο αιμα σου αυτη την ωρα και ξερεισ πωσ δε μπορεισ να τισ παρεισ πισω..ουσιεσ και λεξεισ..
κι ο,τι θεσ να πεθανει, ό,τι σε πληγωνει δε μπορεισ να το δγιωξεισ απ'το μγυαλο σου..
εισαι καταδικασμενοσ, ομηροσ του ιδγιου σου του εαυτου, ομηροσ σε ασπρομαυρεσ εικονεσ σου..
τρεχεισ μα δεν εχεισ καπου να πασ, σαν κατι να ψαχνεισ μα να μη θυμασαι τι..σαν αιωνιο μυστικο που παλευει να βγει λιγο πριν το ξεχασεισ..
και γυρω σου η ιδγια εικονα: σταχτεσ και σπασμενα γυαλια να σου θυμιζουν τι δηλητηριο κερασεσ τον εαυτο σου..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου