societys necrotomy.

οταν η νυχτα εχει γινει η ζωη σου, ξεχνασ το φωσ τησ μερασ.
το αλκοολ παιρνει τη θεση του νερου, οι δρομοι αδγειαζουν λεσ κι ειναι δεκαπενταυγουστοσ κι η αθηνα γεμιζει κοσμοπολιτεσ..
καθε τουσ βλεμμα φτυνει ψευτχια κι αηδια, η προβολη τουσ εβγαλε τα ματχια..
τα μπαρ πλημμυριζουν απο ματαιοδοξια και πλαστικοτητα.
προσπαθεισ να κρυφτεισ γιατι εισαι δγιαφορετικοσ μα το μονο που αντικρυζεισ ειναι δαχτυλα που σε δειχνουν ωσ παραδειγμα προσ αποφυγη. το δγιαφορετικο δεν εχει θεση στον κοσμο τουσ, ειναι αρρωστο, ειναι λαθοσ..εχουν ξεχασει τι θα πει αθωοτητα και ο,τι χρωμα κι αν φορεσουν σου μγοιαζει γκριζο. ξερεισ πωσ δεν ανηκεισ εδω, ξερεισ πωσ πρεπει να φυγεισ.
τα βηματα σου επιταχυνονται, η ανασφαλεια σου εκτοξευεται κι εσυ αμηχανα προσπαθεισ να περασεισ αναμεσα απτουσ μολυσμενουσ.
δε θα ξανακοιμηθεισ ποτε, θα μεινεισ ζωντανοσ. θεατησ τησ υποκρισιασ τουσ, πρωταγωνιστησ στα ονειρα σου.