θηλ.η ψυχη, ουδ.το ψυχοσ.

εχεισ νιωσει ποτε ψιθυρουσ σαν ανεμοι να σε δγυαλυουν σε χιλιαδεσ κομματχια;
να νομιζεισ πωσ ο ηλιοσ και το φωσ θα καψει και τισ πχιο ξεχασμενεσ σου υποσχεσεισ..
..το φεγγαρι να σε κυνηγαει για χρεη παλια,κιτρινισμενα και τα παπουτσγια σου να σταζουν θαλασσα..
η καρδγια σου να τρεμοπαιζει
κι εσυ να τρεχεισ σε αδγεια,αυγουστχιατικη λεωφορο και τα παντα να πηγαινουν ολο και πχιο αργα και μετα γρηγορα..γρηγορα..κι αλλο τοσο ακομα.

τοτε που οι εικονεσ κι οι μυρωδγιεσ ανακατευονται στισ σκεψεισ κι οι εφιαλτεσ φανταζουν οαση..τα ματχια κλεινουν κι αντικρυζουν αστραπεσ και το κορμι ξεχνιεται..κι ολα μγοιαζουν τοοοσο ομορφα κι ονειρεμενα..

τριπ, φιλε μου.
τριπ.